Dinozaury do ... poduszki?

Atlas dinozaurów - lektura obowiązkowa, do poduszki. Gdzie tak jest? Ano, u nas w domu takie rzeczy się dzieją.  

Atlas dinozaurów, Steve Parker, wydawnictwo Olesiejuk.

Już piąty dzień (wczoraj był) czytam córce pozycję pt: "Atlas dinozaurów", który dostała kiedyś od swojego kuzyna i który przeleżał swoje na półce z innymi książeczkami.

Fascynacja tymi sympatycznymi zwierzakami u mojego dziecka jest "wtórna". Rok temu, po raz pierwszy czytałyśmy książki  o dinozaurach. I wtedy, Maja zapałała sympatią do dinozaura o wdzięcznej nazwie Majazaur - najmilszego,  najbardziej rodzinnego spośród wszystkich dinozaurów. I to było fajne. Dinozaury mogą dać się lubić.

Nic nie szkodzi, że Maja zna na pamięć treść atlasu, tzn. co, o czym i gdzie jest napisane, na której stronie; jak wygląda diplodok i że jest roślinożerny, który dinozaur mógłby zaatakować którego, który jest silniejszy, rodzaje ogonów wielkich gadów, dlaczego jednemu dinozaurowi zęby wystają z paszczy, a innemu nie, albo nie ma ich w ogóle. Deinonych okazuje się, śmiesznym, według Majki, dinozaurem. Pewnie dlatego, że ma długi, wciąż uniesiony ku górze ogon? I welociraptor też jest niczego sobie.

Dowiedziałam się przy okazji, że dinozaury wyginęły 65 mln lat temu, oraz, że gady morskie, ryby, ptaki miały więcej wspólnego z tymi wielkimi zwierzakami niż myślimy. Dinozaury osiągały 13 metrów długości, a największe latające w historii świata zwierzę-dinozaur  miało 12 m rozpiętości skrzydeł i wiele ciekawych informacji, o których nie miałam pojęcia. 

I proszę, można się wyedukować przy dzieciach. Nikt mnie nie zagnie na quizie z wiedzy o dinozaurach. A czytanie bajek wcale nie musi być nudne.

Jakby ktoś się zastanawiał: czy córka śpi spokojnie po takiej dawce wiedzy?

Odpowiem: jak suseł. Spokojnie przesypia całą noc, a rankiem budzi się w wyśmienitym nastroju.